This website is built for hobby-teaching purposes and has no commercial function and is used only for non-profit educational purpose. Used material that contains copyright is not deliberately used for commercial purposes but as research material to maintain the stories of the “greatest generation”. As a result, this website is subject to the "Fair use" policy. If there is a issue please contact us, so we can solve it.

Additional info Medals

 

(Bepaalde medailles worden toegekend op basis van waar de mannen dienen. Zo werden bijvoorbeeld de Amerikaanse campagnemedaille en de Europees-Afrikaanse-Midden-Oosterse campagnemedaille verstrekt aan iedereen die in Europa dienst deed. De Purple Heart- en Air-medaille werden automatisch toegekend aan bemanningsleden die werden gedood toen hun vliegtuig werd neergeschoten. Als hun vliegtuig werd neergeschoten en ze niet gewond raakten, of als hun vliegtuig neerstortte vanwege een niet-vijandige actie (zoals alleen een motorstoring), ontvingen ze alleen de Air Medal en werden niet bekroond met het Purple Heart.Iedereen die diende tijdens de Tweede Wereldoorlog ontving de Tweede Wereldoorlog Victory Medal, zelfs als ze nooit de Verenigde Staten verlieten. Sergeant Paul Scott: Het feit dat hij gepromoveerd was tot sergeant geeft aan dat hij in aanmerking kwam voor de Good Conduct Medal. Omdat hij de schietschool had afgerond, zou hij bij het afstuderen de Aerial Gunner Badge hebben gekregen (hij diende ook als schutter in het vliegtuig toen het neerstortte). Als hij niet was opgeleid als boordschutter, had hij recht gehad op de Army Aircrew Badge.

 

 

Distinguished Flying Cross

 

Het Distinguished Flying Cross is een militaire onderscheiding en onderscheiding van de strijdkrachten van de Verenigde Staten. De medaille werd ingesteld op 2 juli 1926 en wordt momenteel toegekend aan iedereen die zich na 6 april 1917, terwijl ze in welke hoedanigheid dan ook bij de Amerikaanse luchtmacht dienden, zich onderscheiden door enkele daden van heldendom of buitengewone prestaties tijdens deelname aan luchtvluchten. . Zowel heldenmoed als buitengewone prestaties zijn volledig onderscheidend, waarbij operaties betrokken zijn die niet routinematig zijn. De medaille kan worden toegekend aan bevriende buitenlandse militaire leden in rangen gelijk aan US Pay Grade van O-6 en lager, in daadwerkelijke gevechten tijdens ondersteunende operaties. Tijdens de Tweede Wereldoorlog varieerden de toekenningscriteria van de medaille sterk, afhankelijk van het operatiegebied, de luchtgevechten die werden gevoerd en de missies die werden uitgevoerd. In de Stille Oceaan kregen onderofficieren vaak de DFC, terwijl manschappen de Air Medal kregen. In Europa ontvingen sommige bemanningen het voor hun algehele prestaties tijdens een tour of duty. De gebruikte criteria waren echter niet consistent tussen commando's of in de tijd. Individuele prestatie kan er ook toe leiden dat de medaille wordt toegekend. George McGovern ontving er bijvoorbeeld een voor het succesvol voltooien van een bombardementsmissie nadat zijn vliegtuig een motor verloor en het vervolgens veilig landde. e Distinguished Flying Cross is ontworpen door Elizabeth Will en Arthur E. DuBois. De medaille is een bronzen kruispatroon, op de voorzijde waarvan een vierbladige propeller is geplaatst, 1 11/16 inch breed. Vijf stralen strekken zich uit vanuit de inspringende hoeken en vormen een vierkant van 2,5 cm. Het omgekeerde is blanco; het is geschikt voor het graveren van de naam en rang van de ontvanger. Het kruis is opgehangen aan een rechthoekige staaf. Het ophang- en servicelint van de medaille is 1 3/8 inch breed en bestaat uit de volgende strepen: 3/32 inch Ultramarine Blue 67118; 9/64 inch Wit 67101; 11/32 inch Ultramarijnblauw 67118; 3/64 inch Wit 67101; middenstreep 3/32 inch Old Glory Red 67156; 3/64 inch Wit 67101; 11/32 inch Ultramarijnblauw 67118; 9/64 inch Wit 67101; 3/32 inch Ultramarijnblauw 67118.

 

 

 Extra onderscheidingen van het Distinguished Flying Cross worden getoond met bronzen of zilveren Oak Leaf Clusters voor het leger en de luchtmacht, en gouden en zilveren 5⁄16 inch sterren voor de marine, het marinekorps en de kustwacht. De luchtmacht, de marine en het marinekorps kunnen toestemming geven voor het dragen van het "V" -apparaat op de DFC om moed in gevechten aan te duiden. Het leger geeft geen toestemming voor het dragen van het "V" -apparaat op de DFC (hoewel het leger de DFC toekent aan "enkele daden van heldendom" of "buitengewone prestatie" tijdens deelname aan luchtvluchten). De andere diensten kunnen de DFC ook toekennen voor buitengewone prestaties zonder het "V" -apparaat. Sinds 2016 kan het "V" -apparaat op de DFC worden gedragen. Op 7 januari 2016 standaardiseerde een memorandum van de minister van Defensie het gebruik van het "V" -apparaat als een valor-only apparaat. Het ministerie van Defensie publiceerde "DOD Manuals 1348.33, Volumes 1-4, DOD Military Decorations and Awards" die de criteria voor onderscheidingen verenigden. DOD 1348,33. "AR 600-8-22, Militaire Onderscheidingen" staat het gebruik toe van het "V" -apparaat met de DFC voor strijddapperheid en het "C" -apparaat voor verdienstelijke dienst of prestatie onder gevechtsomstandigheden.

 

 

 

Good Conduct Medal

 

De Good Conduct Medal (hieronder afgebeeld) werd op 28 juni 1941 goedgekeurd door Executive Order 8809 voor uitreiking aan manschappen die na 26 augustus 1940 eervol drie actieve militaire dienst eervol zullen hebben voltooid en die worden aanbevolen door hun commandanten voor voorbeeldig gedrag, efficiëntie en trouw. Personen die met deze medaille zijn bekroond, moeten gedurende de kwalificatieperiode een uitstekend of hoger cijfer hebben behaald met betrekking tot karakter en efficiëntie, met inbegrip van de tijd die ze hebben doorgebracht op servicescholen, en er mogen geen veroordelingen zijn uitgesproken door de krijgsraad. In oorlogstijd kan de Good Conduct Medal worden toegekend na voltooiing van één jaar ononderbroken dienst in plaats van drie jaar. Uitvoeringsbevel 9323 van 31 maart 1943 verlaagde deze termijn voor dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd op 10 april 1953 bij Uitvoeringsbevel 10444 gewijzigd, waarbij de eenjarige uitspraak op het Koreaanse conflict werd toegepast (1950-1954) en naar elke toekomstige periode waarin de Verenigde Staten in oorlog zijn, inclusief de oorlog in Vietnam (1964-1973). De medaille, ontworpen door Joseph Kiselewski, heeft aan de voorzijde een adelaar met vleugels afgebeeld en omgekeerd, staande op een gesloten boek en een Romeins zwaard. Het omcirkelt het opschrift "Efficiëntie, Eer, Trouw". De achterkant heeft een vijfpuntige ster, iets boven het midden, met een scroll eronder voor de naam van de ontvanger. Boven de ster staan ​​de woorden 'For Good' en onder de rol het woord 'Conduct'. Een krans, gevormd uit een lauriertak aan de linkerkant en een eiken tak aan de rechterkant, omgeeft het hele ontwerp. Het lint, ontworpen door Arthur E. DuBois, is van scharlaken moiré met aan weerszijden drie smalle witte strepen. Er mag slechts één medaille voor goed gedrag worden toegekend aan een persoon. Extra prijzen van de medaille worden aangegeven door een balk, met lussen of knopen die extra prijzen aangeven. Sluitingen zijn in brons (één tot vijf prijzen), zilver (vijf tot negen prijzen) en goud voor tien of meer prijzen. Een persoon die een medaille voor goed gedrag ontvangt terwijl hij in een andere tak van dienst dient en vervolgens een medaille voor goed gedrag van het leger krijgt, zou zowel medailles als lintstaven dragen.

 

 

 

American Campaign Medal

 

De American Campaign Medal werd, op 6 november 1942, door President Franklin D. Roosevelt ingesteld. Het kon worden toegekend voor deelname aan operaties tussen 7 december 1941 en 2 maart 1946. Het duurde echter nog tot 1948 voordat de criteria publiek bekend warden gemaakt. Dit was nadat op 17 december 1947 het eerste exemplaar werd uitgereikt aan General George C. Marshall.

De onderscheiding was ontworpen door Thomas Hudson Jones, maar de achterzijde was al eerder ontworpen door Adolph A. Wienman en is dezelfde als voorkomt op de European- African-Middle Eastern en de Asiatic-Pacific Campaign medailles. Het ontwerp voor het lint werd goedgekeurd op 2 november 1942.

Op de bronzen medaille staan aan de voorzijde een Marine Kruiser en een B-24 bommenwerper met op de voorgrond een zinkende onderzeeboot. De gebouwen op de achtergrond stellen het "Arsenaal van de Democratie" voor. Hierboven staan de woorden "AMERICAN CAMPAIGN". Op de achterzijde staat een Amerikaanse Adelaar tussen de teksten "1941-1945" en "UNITED STATES OF AMERICA".
Het lint is overwegend Oriëntaal Blauw met links en rechts een band met witte-zwarte-scharlaken rode-witte strepen. In het midden bevindt zich een band met zwarte-witte scharlaken rode strepen. De blauwe kleur staat voor de Verenigde Staten en het centrale blauwe, witte en rode deel voor de voortzetting van de verdediging sinds de aanval op Pearl Harbor. De witte en zwarte strepen en de rode en witte strepen symboliseren de Duitse en Japanse vijanden.
Een bronzen ster op het lint stond voor een campagne waarvoor de onderscheiding was verkregen. Voor drie aparte campagnes kon deze worden verkregen en wel voor de Anti onderzeebootstrijd, voor grond gevechten en voor Luchtcampagnes, allen tussen 7 december 1941 en 2 september 1945.
Een eenheid kon ook de onderscheiding krijgen en wel in de vorm van een "streamer"voor op de militaire vlag. In draagvolgorde volgde de onderscheiding direct na de American Defence Medal en juist voor de Asiatic-Pacific Campaign Medal. Voor vrouwelijke militairen die waren gelegerd bij het Woman’s Army Corps diende de medaille te worden gedragen direct na de Woman’s Army Corps Service Medal en juist voor de Asiatic-Pacific Campaign Medal.

De officiële criteria luiden:

A) De American Campaign Medal werd uitgereikt aan personeel dat dienst heft gedaan aan het Amerikaanse Front tussen 7 december 1941 en 2 maart 1946, onder één van de volgende voorwaarden.
(1) Vanwege permanente dienst buiten de landsgrenzen van de Verenigde Staten.
(2) Indien men permanent was geplaatst als bemanning op een schip dat voor een periode van 30 dagen aaneengesloten of 60 dagen met tussenpozen zich op de Oceaan bevond.
(3) Indien men permanent als lid van een vliegtuigbemanning regelmatig vluchten heeft uitgevoerd boven de Oceaan voor een periode van 30 dagen.
(4) Indien men voor een periode van 30 dagen aaneengesloten of 60 dagen met tussenpozen als passagier heft deelgenomen aan één van bovenvernoemde operaties.
(5) Indien men actief in strijd is geweest met een vijand en onderscheiden is, of van de bevelvoerende commandant een bewijs heeft dat daadwerkelijk aan gevechten is deelgenomen.
(6) Binnen de landsgrenzen heft gediend ten bate van bovenvernoemde operaties voor de periode van één jaar.

B) De oostelijke grens van het Amerikaanse theater loopt van de Noordpool, naar het zuiden langs de 75e graad westerlengte tot de 77e graad noorderbreedte, vervolgens zuidoostelijk door de Straat van Davids naar het snijpunt met de 40e graad noorderbreedte en de 35e graad westerlengte, daarna zuidwaarts langs de Meridiaan tot de 10e graad noorderbreedte en weer zuidoostelijk tot het kruispunt met de Equator en de 20e graad westerlengte, dan weer zuidwaarts langs de 20e graad westerlengte tot de Zuidpool. De westelijke grens loopt van de Noordpool, zuidwaarts langs de 141e graad westerlengte naar de oostgrens van Alaska, vervolgens zuidwaarts langs de grens tussen Alaska en de Pacifische Oceaan, dan zuidwaarts langs de 130e graad tot haar kruispunt met de 30e graad noorderbreedte en weer zuidoostelijk tot het kruispunt tussen de Equator en de 100e graad westerlengte tot aan de Zuidpool. Het Amerikaanse theater omvat Noord Amerika (behalve Alaska) en Zuid-Amerika.

 

 

 

Air medal

 

De Air Medal werd ingesteld op 11 mei 1942. Op 9 maart 1942 had de Secretary of War voorgesteld om de Air Medal in te stellen als een onderscheiding om te worden uitgereikt aan een ieder die, dienend bij enig onderdeel van het leger van de Verenigde Staten, zich moedig heeft onderscheiden tijdens een vlucht. Het Distinguished Flying Cross gebruiken voor deze omschrijving had deze laatste onderscheiding gedegradeerd aangezien het daarbij om een zeer heldhaftig optreden diende te gaan. De originele institutionele tekst luidde dat de onderscheiding werd toegekend aan “een ieder die, dienend in enig verband bij de Army, Navy, Marine Corps of Coast Guard van de Verenigde Staten, zich sinds 8 september 1939, onderscheid of heeft onderscheiden op een moedige wijze tijdens een vlucht”. Op 11 september 1942 werd deze regel enigszins aangepast door de woorden “in enig verband bij of met de Army”.
De onderscheiding was ontworpen door Walker Hancock, die special hiervoor in tijdelijke militaire dienst was opgenomen bij het G1 War Department op Camp Livingston, Louisiana.

De Air Medal lijkt op een Bronzen Kompasroos met zestien punten en een bloem van een Lis op de bovenste punt, waaraan de ring is bevestigd. De voorzijde draagt een naar beneden aanvallende Amerikaanse Adelaar met in elke klauw een bliksemschicht. De achterzijde draagt een vlakke schijf waarin de naam en rang van de verkrijger kon worden gegraveerd. De ribbon is geheel ultramarijn blauw met twee goudoranje banden van boven naar beneden lopend.

De officiële criteria luiden:
- “De Air Medal wordt uitgereikt aan een ieder die, dienend in enig verband of samen met de strijdkrachten van de Verenigde Staten, zichzelf moedig heeft weten te onderscheiden tijdens een vlucht”.
- “De onderscheiding kan worden verleend voor een als zodanig herkenbare, enkelvoudige actie van grote moed of voor moedig gedrag”.
- “De onderscheiding is bovenal bedoeld voor vliegend personeel, wat betekend dat het vliegen zelf een normaal en regelmatig onderdeel dient te zijn van de dienstuitvoering. Echter kan het ook zijn dat het wordt uitgereikt aan personen, die vanwege hun gevechtsopdrachten regelmatig vliegen, maar niet als passagier, of aan personen die een noemenswaardige bijdrage leverden tijdens een vlucht, maar normaliter niet tot de bemanning behoort. Deze personen dienen dan wel een heel belangrijke bijdrage te hebben gehad in de uit te voeren missie. Voorbeelden hiervan kunnen mensen zijn die tijdens een gezamenlijke lucht/land operatie meevliegen, direct betrokken zijn bij een luchtlandingsoperatie of bij het begeleiden van gevechtsoperaties. De mate van moedig gedrag bepaald of de bijdrage aan dergelijke acties, op een niveau gelijk of lager aan dat van Brigade-niveau, in aanmerking komen voor de Air Medal. De Air Medal wordt niet verleend aan personen die luchttransport slechts gebruiken om tijdens ene gevechtssituatie slechts van het ene punt naar het andere punt te worden getransporteerd.”

Elke verdere uitreiking na de eerste Air Medal komt in de vorm van een Bronzen Eikenloof (US Army, US Army Air Force), of Gouden Ster (US Navy, US Coast Guard en US Navy Marines Corps) welke dient te worden gedragen op de ribbon. Elke vijfde Bronzen Eikenloof of Gouden Ster werd uitgereikt als een Zilveren Eikenloof of Zilveren Ster. De US Army en Navy reikten ook zogenaamde “V” spelden uit (Valour Device) welke aangaven dat de Air Medal was verkregen bij een actie die speciale heldendom vereiste.

 


 

Euro-African-Middle Eastern Campaign Medal

Deze medaille wordt toegekend voor service in het Europees-Afrikaans-Midden-Oosterse Theater tussen 7 december 41 en 8 november 45, onder dezelfde voorwaarden als beschreven voor die voor de Aziatisch-Pacifische Campagne Medaille. Hetzelfde geldt ook voor de toekenning van het Bronze Service Star- en Arrowhead-device. De medaille heeft een diameter van 1 ¼ inch en geeft een landingsscène weer onder de woorden 'Campagne Europees-Afrikaans-Midden-Oosten'. Het lint is in hoofdzaak donkergroen, omzoomd met bruine banden gescheiden van het groen door groene, witte en rode strepen aan de linkerkant (rechts van de drager) en door witte, zwarte en witte strepen aan de rechterkant (links van de drager). IN het midden zijn gelijke blauwe, witte en rode strepen. De blauwe streep wordt rechts van de drager gedragen.

Purple Heart

De eerste Amerikaanse onderscheiding, de Purple Heart werd in 1787 ingesteld door George Washington. Eerst werd hij toegekend voor moed in de strijd, tegenwoordig wordt hij verleend aan gewonden en posthuum aan gesneuvelden. Wanneer een drager nogmaals gewond raakt, wordt een bos Eikenbladeren aan de onderscheiding toegevoegd.
De onderscheiding bestaat uit een purperen, hartvormige medaille met bronzen randen en in relief de buste van George Washington, gekleed in het uniform van een generaal van het Continentale Leger. Aan de achterzijde staat de inscriptie: "Voor Militaire Verdienste" met de naam van de drager daaronder.

 

 

World War II Victory Medal

 

De "World War II Victory Medal" werd ingesteld door het Amerikaanse Congres op 6 juli 1945 volgens Public Law 135, 79th Congress, ter herinnering aan een ieder van de Amerikaanse krijgsmacht, inclusief leden van de krijgsmacht van de Filippijnen, die gediend hadden als actief militair of als reservist tussen 7 december 1941 en 31 december 1946.

Aanvankelijk werd de onderscheiding alleen als een 'ribbon' ingsteld en kreeg het de naam "Victory Ribbon". In 1946 werd echter een medaille toegevoegd als de "World War Two Victory Medal".

De onderscheiding bestaat uit een bronzen medaille met een doorsnede van 3,5 cm en werd ontworpen door Mr. Thomas H. Jones. Het ontwerp werd goedgekeurd op 5 februari 1946. Aan de voorzijde van de medaille wordt de godin van de vrijheid "Nike" afgebeeld, kijkend naar de opganande zon en met een gebroken zwaard, de gebroken macht van de As-landen voorstellend. Onder haar rechter voet is de helm van de god "Ajax" afgebeeld, het einde van de strijd voorstellend. Achter haar is een zonsopgang afgebeeld, voorstellend het aanbreken van de vrede. Naast haar afbeelding is de tekst "WORLD WAR II" aangebracht.
Op de achterzijde is de "Four Freedoms" tekst "FREEDOM FROM FEAR AND WANT" en "FREEDOM OF SPEECH AND RELIGION" afgebeeld, zoals uitgesproken door President Roosevelt en geschieden door een palmtak. Eromheen zijn de tekst "UNITED STATES OF AMERICA" en de jaartallen "1941 - 1945" aangebracht.

Het 3,5 cm brede lint toont aan de zijkanten een 0,9 cm brede, veelkleurige regenboog, afgeleid van de Geallieerde "World War I Victory Medal". De binnenband in rood stelt het verspilde bloed van de militairen voor. De smalle witte lijnen tussen de rode band en de regenboogbanden vertegenwoordigen de stralen van hoop.

Voor militaire eenheden is een vaan uitgebracht welke alleen voordt gebruikt door de U.S. Navy en de U.S. Marine Corps.

Formeel is er geen vastgestelde diensttijd welke een militair moest hebben voldaan om de onderscheiding te kunnen ontvangen. Omdat door President Truman werd vastgesteld dat de vijandigheden pas op 31 december 1946 waren verlopen, kan het voorkomen dat militairen de onderscheiding ontvingen zonder dat zij aan enige vijandigheden hadden deelgenomen en zelfs indien zij pas na 8 mei 1945 in dienst kwamen

 

 

Prisoner of War Medal

 

De "Prisoner of War Medal" werd ingesteld door President Ronald Reagan op 8 november 1985. He kan worden toegekend aan een ieder die na 5 april 1917 in krijgsgevangenschap raakte tijdens een actie tegenover een vijand van de Verenigde Staten, tijdens een conflict met een vijandelijke gewapende eenheid of tijdens een conflict samen met een bevriende natie tegenover een gewapende vijand, waarbij de Verenigde Staten zelf geen deelnemende partij was. Daarnaast kon door een wijziging in 2010 de op dat moment dienende Secretary, bepalen of gevangenneming tijdens een conflict vergelijkbaar met de in de regels genoemde redenen een verlening mogelijk maakt. Als voorwaarde diende de gevengen genome persoon zich tijdens gevangenschap wel eervol te hebben grdragen. Tevens kan de onderscheiding posthuum worden toegekend en overhandigd aan nabestaanden.

De medaille zelf kan maar één keer worden overhandigd. In aanvullende gevallen wordt een volgende medaille toegekend in de vorm van een ster, te dragen op het lint van de medaille.

De "Prisoner of War Medal" werd ontworpen door Jay C. Morris van het "United States Army Institute of Heraldry". De bronskleurige medaille draagt aan de voorzijde een Amerikaanse Zeearend met open vouwende vleugels, gevangen in een cirkel van prikkeldraad. De vogel stelt zowel de Verenigde Staten als de individuele krijgsgevangene voor. De achterzijde draagt de tekst "AWARDED TO" aan de bovenzijde en "FOR HONORABLE SERVICE WHILE A PRISONER OF WAR" net onder het midden, boven een schild met de "Coat of Arms of the United States". Hieronder is de tekst "UNITED STATES OF AMERICA" aangebracht. Op de vlakke ruimte tussen de twee bovenste teksten kan de naam van de ontvanger worden gegraveerd.

Het lint bestaat uit een centrale zwarte band, de hopeloze situatie van een krijgsgevangene voorstellend, met witte randen, hoop voorstellend. Aan beide zijkanten is dit afgezet met de kleuren rood-wit-blauw, de Verenigde Staten voorstellend, waarbij de rode band aan de buitenzijde staat.

 

 

 

Bronze star

 

De Bronze Star Medal werd officieel ingesteld via Executive Order 9419 op 4 februari 1944. Het idee kwam van Colonel Russell P. "Red" Reeder in 1943. Hij opperde het idee dat het goed was voor het moreel van de militairen als er een onderscheiding was die kon worden toegekend door Captains van een compagnie of batterij aan het onder hen dienende personeel. Colonel Reeder beschouwde deze onderscheiding als de "grondversie" van de Air Medal en stelde dan ook voor hem de "Ground Medal" te noemen. Aanvankelijk werd de onderscheiding ingesteld bij de U.S. Navy om grond- en scheepspersoneel voor heldendom of verdienste te belonen. Om onduidelijke redenen kwam de instelling ervan echter niet van de grond. Het idee werd echter opgepakt door General George C. Marshall die op 3 februari 1944 een memorandum hierover zond aan President Franklin D. Roosevelt. Roosevelt nam het idee direct over.

De onderscheiding kan worden toegekend aan een ieder die, dienend binnen of samen met het leger van de Verenigde Staten na 6 december 1941, zichzelf heeft onderscheiden door heldhaftig of verdienstelijk optreden tijdens de uitvoering van de dienst, niet deelnemend aan een luchtoperatie, in verband met militaire operaties tegen een gewapende vijand of verwikkeld in een gewapend conflict waarbij de Verenigde Staten geen deelnemende partij is. De onderscheiding kan worden verkregen voor acties zoals omschreven, die niet in aanmerking komen voor de Silver Star. De Bronze Star kan worden verleend voor verdienste of verdienstelijke uitvoering van de dienst ter erkenning van enkelvoudige acties van verdienste of verdienstelijk optreden, in een lagere graad dan waarvoor de Legion of Merit kan worden verkregen. In september 1947 werd de mogelijkheid tot verlening uitgebreid. Het kon vanaf dan ook worden verleend aan een ieder lid van het Amerikaanse Leger die na 6 december 1941 werd vernoemd in orders of een certificaat hadden verkregen voor uitzonderlijke dienst in grondgevechten tegen een gewapende vijand tussen 7 december 1941 en 2 september 1945 of wiens verdienste kon worden aangetoond middels documenten gedateerd voor 1 juli 1947. Hierdoor kon ook de verlening van de Combat Infantryman Badge en de Combat Medical Badge als zodanig beschouwd worden.
De Bronze Star kan door veteranen en nabestaanden worden aangevraagd. Militairen die deelnamen aan de strijd op de Filippijnen tussen 7 december 1941 en 10 mei 1942 kunnen de onderscheiding krijgen indien hun actie was uitgevoerd op Luzon, Bataan of bij de havenverdediging van Corregidor en het recht hadden op de Filippijnse Presidential Unit Citation. Militairen die in het begin van de Tweede Wereldoorlog het Purple Heart hadden ontvangen wegens verdienste of belangrijk optreden kregen in sommige gevallen de Bronze Star ter vervanging indien de verlening van het Purple Heart vooral vanwege die verdienste was geweest in plaats van voor verwonding.
Vanwege de regel dat een ieder militair die met of in het Amerikaanse leger strijde, houdt in dat ook buitenlandse militairen kunnen worden onderscheiden.

De Bronze Star werd ontworpen door Rudolf Freund, een medewerker van Bailey, Banks and Biddle die ook de Silver Star had ontworpen. De onderscheiding meet 38 mm (1,5 inch) in doorsnede. In het midden bevindt zich een bronzen ster met een doorsnede van 4,8 mm (3/16 inch). Alle stralen in het midden van beide sterren lopen in elkaar over. De achterzijde draagt de inscriptie "HEROIC OR MERITIOUS ACHIEVEMENT" en heeft ruimte om de naam van de ontvanger te laten graveren.

De medaille is met een rechthoekige metalen lus, met afgeronde hoeken, opgehangen aan het lint. Het lint is 35 mm (1 3/8 inch) breed. Links en rechts bevindt zich een 1mm (1/32 inch) brede witte band, gevolgd naar binnen aan beide zijden een scarlet, 14mm (9/16inch) brede band. In het midden bevindt zich een 3 mm (1/8inch) brede streep in ultramarine blauw, geflankeerd door twee witte, 1mm(1/32inch) brede banden.

Bij meervoudige verleningen, wordt iedere volgende onderscheiding getoond door een bronzen eikenloof (US Army, Air Corps en Air Force) of een gouden ster (US Navy, Marines en Coast Guard). Voor iedere vijfde verlening werden de bronzen en gouden vervangen door een zilveren eikenloof of ster. Een bronzen "V" voor "Valor" kan worden verleend indien de Bronze Star was verleend voor een actie van heldenmoed in gevecht, waarmee het zich onderscheidde van die welke verleend waren voor verdienstelijkheid. Deze "V" werd in 1945 ingevoerd. De actie hiervoor diende wel van grote significante waarde te zijn. Er mag maar één "V" op het lint worden gedragen.

 

 

Presidential Unit Citation

 

De Distinguished Unit Citation werd ingesteld door een uitvoeringsorder No. 9075, op 26 februari 1942. Deze order maakte het voor de Secretary of War mogelijk om namens de President van de Verenigde Staten aan eenheden van het Amerikaanse leger en hun bondgenoten een onderscheiding uit te reiken voor heldendom tegenover een gewapende vijand vanaf 7 december 1941. De eenheid moet een dusdanige moed, vastberadenheid en corpsgeest tentoonspreiden onder extreem zware en gevaarlijke situaties, wat hen duidelijk boven die van met hen samen strijdende eenheden tilt. Deze actie moest gelijkwaardig zijn aan dat waarvoor een individu in aanmerking kwam voor het Distinguished Service Cross.
Het ontwerp werd goedgekeurd op 30 mei 1942. Het borstlint mag worden gedragen door alle leden van de eenheid en wordt alleen als een individuele onderscheiding beschouwd voor diegenen die deelnamen aan de geciteerde actie. Andere leden mogen de onderscheiding alleen dragen indien ze zijn ingedeeld bij de betreffende eenheid. Het lintje is marine blauw gekleurd en wordt omgeven door een goudkleurig frame van laurierbladeren. De vlag van de eenheid mag worden versierd met een lint in de kleuren van de onderscheiding
De onderscheiding werd op 3 november 1966 gewijzigd in Presidential Unit Citation en kan nog steeds worden verkregen voor acties in het verleden.

 

Aircrew Member badge

 

De Aircrew Member-badge was oorspronkelijk de enige badge die beschikbaar was voor Gunners, Flight Engineers, Radio Operators, Photographers en diverse andere vliegtuigbemanningsleden.     Lid van de vliegtuigbemanning (opgericht op 4 september 1942 - wordt nu gebruikt voor alle niet-officier-vliegende posities) - Na toestemming van zijn commandant kan een regelmatig aangesteld lid van een vliegtuigbemanning, die zijn bekwaamheid als zodanig had bewezen, de badge dragen zolang hij was aan dergelijke taken toegewezen-

 

 

 

Aerial Gunner (Established 29 April 1943. Discontinued 26 July 1949)

 

Na toestemming van zijn bevelhebber kon een regelmatig aangesteld luchtschutterlid van een vliegtuigbemanning, die zijn bekwaamheid als zodanig had bewezen, de badge dragen zolang hij voor dergelijke taken was aangewezen. Afgestudeerden van een AAF flexibele artillerie school of van een AAF instructeurs school (flexibele artillerie) konden de badge dragen gedurende de tijd dat ze waren toegewezen als gewoon boordschutterlid van een vliegtuigbemanning, of in afwachting waren van toewijzing aan dergelijke taken, of verrichtten taken als instructeur in flexibele artillerie. Personen die gemachtigd zijn om de insignes voor boordschutter of vliegtuigbemanning te dragen, kunnen dergelijke insignes blijven dragen als ze niet langer worden toegewezen, als ze aan een van de volgende drie vereisten voldoen: 1. 150 vlieguren als regelmatig toegewezen luchtschutters of bemanningsleden 2. Deelname als regelmatig toegewezen luchtschutter of vliegtuigbemanningslid aan 10 gevechtsmissies gedurende welke tijd blootstelling aan vijandelijk vuur waarschijnlijk en verwacht was. 3. Lichamelijk arbeidsongeschikt door vijandelijke actie of tijdens het uitvoeren van taken als lid van een vliegtuigbemanning.

Navigator Badge

De Navigator Badge is een militaire kwalificatiebadge van de Amerikaanse luchtmacht die voor het eerst werd gemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. De huidige USAF-badge wordt door Air Force Instructions aangeduid als de Navigator / Observer Badge en wordt afgegeven aan beoordeelde officieren in beide classificatiecategorieën. ik De badge erkent de Aeronautical Rating van Navigator, nu Combat Systems Officer. De originele Navigator-badge was een opvolger van de Observer Badge, die in de jaren 1920 en 1930 werd uitgegeven aan militaire luchtvaartnavigators. Met een toename van vliegtuigtechnologie werden echter de Navigator-, Bombardier-, Engineer- en Gunner-badges gemaakt om de geavanceerde training en kwalificaties te erkennen die vereist zijn van verschillende bemanningsleden. De originele Navigator-badge werd uitgegeven door de US Army Air Forces en bestond uit een armillaire bol gecentreerd tussen twee vleugels. De badge was vergelijkbaar met de Aviator Badge en de Aircrew Badge.

 

Bombardier Badge

 

BOMBARDIER (Rating vastgesteld 4 september 1942 - Stopgezet 26 juli 1949) Toegekend aan afgestudeerden van de 20 weken Bombardier-school.

 

 

 

Pilot (Aviator) Badges

During World War II, with the rise of the Army Air Forces, a second series of aviator badg

 

Criteria: Algemene functionarissen: Draag de basisbadge, representatief voor de missie van de organisatie, bij het betreden van een staf- of commandopost op het hoofdkantoor, tenzij u eerder gekwalificeerd bent voor een badge op een hoger niveau. Draag de volgende badge van een hoger niveau na 12 maanden. Blijf elke 12 maanden upgraden naar het volgende hogere niveau. Officieren: Draag de basisbadge na het afstuderen aan de technische school (of na het behalen van een volledig gekwalificeerde AFSC wanneer de technische school niet vereist is). Draag de seniorbadge na 7 jaar in de specialiteit en de masterbadge na 15 jaar in de specialiteit. Aangebracht: draag de basisbadge na het voltooien van de technische school. Draag de senior-badge na toekenning van het 7-vaardigheidsniveau en de commandobadge als hoofdsergeant of hoger met 5 jaar in de specialiteit vanaf toekenning van het 7-vaardigheidsniveau. es werden uitgegeven met een ontwerp dat tot op de dag van vandaag bewaard is gebleven. De Army Air Corps Pilot Badge werd uitgegeven in drie graden, waaronder Pilot, Senior Pilot en Command Pilot. Een gepolijste zilverkleurige versie van deze badges wordt momenteel gebruikt als de United States Air Force Pilot Badges. Van augustus 1941 tot november 1942 werd het Enlisted Aviator-programma opnieuw gestart. Kandidaten moesten minstens 18 jaar oud zijn, een middelbare schooldiploma hebben en zijn afgestudeerd aan de top van hun middelbare schoolklas. Afgestudeerden werden beoordeeld als Flight Staff Sergeants of Flight Technical Sergeants en droegen dezelfde vleugels als piloten. Ze werden meestal toegewezen aan pilootvervoer en hulpvliegtuigen om officierspiloten te bevrijden o de meer prestigieuze jagers en bommenwerpers te besturen. Hulppiloten ontvingen hun eigen speciale vleugels om hun status en specialiteit aan te geven. In november 1942 werden alle aangeworven piloten gepromoveerd tot Flight Officer-rang en werden aangeworven cadetten beoordeeld als Flight Officers of Second Leutenants, afhankelijk van hun verdiensten.

 

 

 

Weather Specialist

Photography Specialist

Engineering Specialist

Communications Specialist

Armament Specialist

United States Army Service Cap Device

 

Criteria: Het Army Service Cap Device bestaat uit een verguld adelaarsapparaat, het Great Seal of the United States. Aan het einde van de negentiende eeuw werd dit apparaat op de blauwe infanterieschijf vermeld als het equivalent van het rondel dat op het hoofddeksel van veel Europese legers verscheen. Voor officieren wordt een groot adelaarsapparaat gedragen. Voor aangeworven mannen wordt een kleine versie van het insigne van de officier, gecentreerd op een schijf, aan de voorkant gedragen.

 

 

 

Army Airforce (AAF) Officer Hat badge

Army Airforce (AAF) enlisted hat badge

Other badges

Army Airforce (AAF) Cadet Hat badge

Sustineo Alas:  Sustain the Wings

 

De kenmerkende insignes (DI) van de United States Army Air Force Technical Training Command, de Sustineo Alas-pin toont een gouden urn op een blauwe achtergrond, met drie verenpluimen en de woorden "Sustineo Alas" over de onderkant op een gouden achtergrond. Elk van de drie pluimen vertegenwoordigt elk van de componenten van het Amerikaanse leger Air Corps: het vliegtuig, de vliegtuigbemanning en de grondbemanning. Goedgekeurd voor slijtage op 24 juli 1942, deze DI werd gedragen duiden toewijzing aan het Army Air Corps Training Command, en zou later worden vervangen bij herplaatsing. De moderne interpretatie is 'Houd ze aan het vliegen'.

 

 

 

AA sterling zilveren Army Air Force Technician-badge met één balk. Het werd gedragen op de linkerzakflap. Een legerbrede brief, bekend als Adjudant Algemene Instructies 421, van 16 november 1942 vestigde de badge. Wijzigingen nummer 10, januari 1943, in AR 600-35, zetten de badge in meer conventioneel autorisatiepapier door de badge en de staven op te sommen. De oorspronkelijke specificatie, uitgegeven door het Philadelphia Quartermaster Depot, nummer 304Q en gedateerd op 3 april 1943, was essentieel voor het maken van de badges. AR 600-80, februari 1943, beschreef deze badge uitsluitend, maar leverde geen aanvullende gegevens op uit de oprichtingsbrief. Regelgeving sloot specifiek het graveren van kwalificatiedata op de ruggen van staven uit, in tegenstelling tot de praktijk die vereist is met wapenkwalificatiebadges. Om een ​​badge te verdienen, moesten soldaten afstuderen voor een passende cursus en gedurende zes maanden zijn taken uitvoeren. In november 1944 voegde het Ministerie van Oorlog drie extra staven toe voor op afstand bedienbare geschutskoepels

Infantery badge

 

De Combat Infantry Badge (CIB)werd ingesteld op 11 november 1943 door het Amerikaanse War Department. Het werd verleend aan infanteristen die, na 6 december 1941, waren betrokken bij een grondgevecht als lid van een regiment of kleinere eenheid. De onderscheidingen werden verleend door bevelhebbers van infanterie divisies, regimenten en bataljons

 

Basic Parachutist Badge

 

Achtergrond:
De eerste Parachute badge werd ontworpen gedurende de Tweede Wereldoorlog door Captain William P. Yarborough (later Lieutenant General) van het 501st Parachute Batallion. Zijn missie was het verkrijgen van een passende parachutisten badge die zowel de goedkeuring moest krijgen van het Oorlogsministerie als ook van de commandant van het 501st Parachute Batallion. Hij kreeg de volledige medewerking van zijn commandant Major Miley en ook van het hoofd van de Infanterie. Nadat zijn ontwerp was goedgekeurd verschenen er binnen afzienbare tijd op 14 maart 1941 350 badges, geproduceerd door Bailey, Banks & Biddle Company uit Philadelphia, in handen van de commandant van het 501st Parachute Battalion.



Beschrijving:
Een geoxideerde zilveren badge van 1 13/64 inches (3,05 cm) hoog en 1 1/2 inches (3,81 cm) breed, inhoudend een opengeslagen parachute met aan de ene en aan de andere kant een gestileerde vleugel die beide naar binnen buigen.
Symboliek: de vleugels beelden een vlucht uit die samen met de opengeklapte parachute de individuele bekwaamheid en de kwalificatie van het parachutespringen symboliseren.

Criteria:
De badge werd verdiend door een ieder die met tevredenheid de voorgeschreven testen van bekwaamheid had afgelegd die toegewezen en verbonden zijn met de luchtlandingstroepen of de afdeling van de luchtlandingstroepen van de infanterie school; of hebben deelgenomen aan op zijn minst een parachute gevechtssprong.

Sterren vertegenwoordigen een gevechtssprong en werden onofficieel gedragen op de vleugels en de parachute gedurende de Tweede Wereldoorlog en een periode daarna. De kleine sterren werden aan de badge toegeëigend en er boven op geplaatst. Ze duiden de gevechtssprongen als volgt aan:

Één gevechtssprong : Een bronzen ster op de tuiglijnen 3/16 inch (0,48 cm)
onder het parachutescherm.
Twee gevechtssprongen : Een bronzen ster bij de basis van beide vleugels.
Drie gevechtssprongen : Een bronzen ster bij de basis van beide vleugels en een bronzen ster op de tuiglijnen 3/16 inch (0,48 cm)
Vier gevechtssprongen : Twee bronzen sterren bij de basis van beide vleugels.
Vijf gevechtssprongen : Een gouden ster op de tuiglijnen 5/16 inch (0,79 cm)

De Parachutist Badge werd formeel goed gekeurd op 10 maart 1941. Sterren vertegenwoordigen de deelname in een gevechtssprong en werden onofficieel gedragen op de vleugels en de parachute gedurende de Tweede Wereldoorlog en een periode daarna, totdat ze werden goedgekeurd door het Hoofdkwartier en het Oorlogsministerie op 14 december 1983.

 

Draagvolgorde van Amerikaanse Onderscheidingen en Linten ten behoeve van de Tweede Wereldoorlog:

  1. Medal of Honor
  2. Distinguished Service Cross
  3. Navy Cross
  4. Air Force Cross
  5. Army Distinguished Service Medal
  6. Navy Distinguished Service Medal
  7. Silver Star
  8. Legion of Merit
  9. Distinguished Flying Cross
  10. Soldier’s Medal
  11. Navy and Marine Corps Medal
  12. Gold Lifesaving Medal
  13. Bronze Star Medal
  14. Purple Heart
  15. Air Medal
  16. Silver Lifesaving Medal
  17. Army Commendation Medal
  18. Navy & Marine Corps Commendation Medal
  19. Combat Action Ribbon
  20. Distinguished Unit Badge
  21. Navy Presidential Unit Citation
  22. Navy Unit Commendation
  23. Army Meritious Unit Commendation
  24. Prisoner of War medal
  25. Army Good Conduct Medal
  26. Reserve Special Commendation Ribbon
  27. Navy Good Conduct Medal
  28. Marine Corps Good Conduct Medal
  29. Coast Guard Good Conduct Medal
  30. Selected Marine Corps Reserve Medal
  31. Navy Expeditionary Medal
  32. Marine Corps Expeditionary Medal
  33. China Service Medal
  34. American Defence Medal
  35. Woman’s Army Corps Service Medal
  36. American Campaign Medal
  37. Asiatic-Pacific Campaign Medal
  38. European-African-Middle Eastern Campaign Medal
  39. World War Two Victory Medal
  40. US Antarctic Expedition Medal
  41. Naval Reserve Medal
  42. Marine Corps Reserve Ribbon
  43. Buitenlandse Onderscheidingen
  44. Herinnering Onderscheidingen